Straffen zijn bedoeld om de mensen te weren van het begaan van zondes. Er kan niet gesteld worden dat er in de menselijke aard een tendens te zien is naar criminaliteit. Noch is het een eigenschap of een ziekte dat later wordt verkregen. Het begaan van misdaden is het tegenwerken van het systeem die de relatie ordent tussen de mens met zichzelf, met zijn God en met andere mensen.
Een mens heeft organische behoeftes en instincten. Het is voor de mens heel natuurlijk om deze te bevredigen. Allah (swt) heeft de Islam nedergezonden om de organische behoeftes en instincten van de mensen te ordenen. Hierdoor zijn er ook geboden en verboden voor de handelingen. Wanneer deze niet geïmplementeerd zouden worden, dan zouden de geboden en verboden geen betekenis meer hebben, een essentieel onderdeel van de implementatie van Islam is zodoende bestraffing wanneer de grenzen te buiten wordt gegaan. Met andere woorden, degenen die tegen de geboden en verboden van Allah (swt) ingaan zullen bestraft worden.
Het bestraffen in de Islamitische Staat is de verantwoordelijkheid van de Khaleefah. Allereerst wordt erop vertrouwd dat de moslim door zijn Taqwa en het sluiten van de deuren van Haraam door de staat, hij geen criminaliteit zal begaan. Daarnaast hoort er geen reden te zijn omdat de staat moet voorzien in alle behoeftes van de mens, een goed functionerende Islamitische Staat, zo toont de geschiedenis aan, is een zeer welvarende staat waar iedereen meer dan voorzien is. Als de cultivering die het individu heeft gekregen zijn Taqwa niet hem heeft kunnen tegenhouden, dan zou altijd nog de maatschappij andere leden van de maatschappij moeten corrigeren, indien ook dit niet werk dan volgt er een passende bestraffing. De staat probeert aldus actief te voorkomen dat overtredingen begaan worden, door cultivatie, het sluiten van de deuren van Haraam, het makkelijk maken van Halaal en voorzien in hetgeen Halaal en nodig is.
Als men dan toch bestraft dient te worden vanwege zijn zondes in de Islamitische Staat, zal hierdoor men niet bestraft worden in het Hiernamaals. In dit boek worden verschillende voorbeelden uit de tijd van RasulAllah (saw) gegeven, die duidelijk maken dat mensen hun zondes openbaar maakten. Dit omdat zij in deze wereld bestraft wilden worden en niet in het Hiernamaals: bestraffingen in het Hiernamaals zijn zwaarder.
Men wordt bestraft voor de volgende drie handelingen die hij/zij begaat: het nalaten van verplichtingen, het begaan van verboden en het handelen tegenin de bindende beslissingen die door de Islamitische Staat zijn uitgevaardigd.
Er zijn vier soorten bestraffingen, namelijk: Hadd-bestraffingen, moordbestraffingen, Ta’zier-bestraffingen en onenigheidsbestraffingen (Muchalafa). Dit boek behandelt de voorgaande bestraffingen in vier opgedeelde hoofdstukken.